Vrijdag 11 mei 2007
Mijn tweede 15 kilometer getimed heb ik er inmiddels weer opzitten. Niet dat ik klaar was voor deze ‘monstertocht’ maar heb het toch geflikt Gelukkig had ik een paar week van te voren op Texel al een loopje van 12 kilometer gehad en eigenlijk wist ik ook wel dat het te doen moest zijn. Niet dat dat loopje zonder hangen of wurgen ging, maar dat lag meer aan het feit dat het warm weer was en ik van te voren niet al te veel had gedronken en gegeten.
Ik had mezelf in ieder geval als doel gesteld om binnen anderhalf uur te finishen en dat is ook gelukt met 1 uur en 27 minuten en 4 seconden. Ik hield mijn looptempo vooral vlak, lekker rustig aan. Ondanks dat ik rustig aan deed, kreeg ik vooral tijdens mijn eerste 5 kilometer enorme buikkrampen. Dit had ik nog nooit zo meegemaakt, en uit voorzorg had ik zelfs al meer dan 2 uur van te voren macaroni gegeten. Over het algemeen dus tijd genoeg om het door mijn maag te laten gaan lijkt mij. Gelukkig zakte het wat af en kon ik daarna van de andere gebruikelijke pijnen, die inmiddels optraden, genieten. Die overigens beter te verbijten waren dan de maagkrampen.
Inmiddels ben ik al weer een paar dagen verder en is mijn spierpijn gelukkig weer verdwenen. Opmerkelijk dat ik vooral laag in de rug veel spierpijn had, iemand een idee hoe dat kan? Verkeerde looptechniek? Schoenen?